Libertijns België Pers

Lichtelijk vanzelfsprekend werd Libertijns België door ‘de doelgroep’ met alle toeters en bellen ingehaald… tenslotte leverde auteur Marc Hendrickx met dit overzichtswerk een uniek boek af, dat voor het eerst ooit een overzicht biedt van alles wat in ons landje qua ‘vrije seks’ te beleven valt. Waarbij de grootste lof ging naar de eerlijke, correcte beoordeling van de diverse onderdelen door de auteur, de volledigheid, en zijn onbevangen, niet vooringenomen blik. Onder meer het BDSM-tijdschrift Massad, datingsite Redlights en nogal wat gespecialiseerde sites waren enthousiast.

Voor de meer klassieke pers was een boek dat zo uitgesproken rechttoe-rechtaan stilstond bij wat genoegzaam omschreven wordt als ‘gevoelige materie’ natuurlijk ‘too hot to handle’. Zij die zich er wel aan waagden wisten soms nauwelijks blijf met zichzelf, zo hard dansten ze om de hete brij heen. Het Nieuwsblad, bijvoorbeeld, slaagde erin een recensie te schrijven die zo erg noch vis, noch vlees was, dat een aantal lezers allicht nog altijd aan het uitvissen zijn of de journalist het boek nu positief, negatief of tussenin beoordeelde… Anderen, waaronder Flair, Feeling en Vio stopten zich dan weer zo veel mogelijk weg achter de perstekst. Waarmee ze hun lezers wel informeerden, maar dat was het dan ook. Ze hielden zich zo ver mogelijk weg van enige eigen commentaar. Primo Magazine maakte handig gebruik van de in het boek aangereikte informatie om een soort overzichtsartikel te brouwen. Leuk, nuttig én ze gaven er onrechtstreeks natuurlijk mee aan dat ze heel erg te spreken waren over de inhoud van het boek, maar een ‘extra’ boden ook zij dus niet echt.

Het Laatste Nieuws – bepaald niet bekend als een kwaliteitskrant… – verraste bijgevolg bij uitstek in positieve zin. Wat te danken was aan journaliste Lene Kemps. Kemps, jarenlang aan het werk bij de cultuurredactie van Knack, stond in haar ‘Lene Leest’ rubriek twee pagina’s lang stil bij Libertijns België in de vorm van een boeiend vraaggesprek met Marc Hendrickx, waarvan we hier graag de neerslag weergeven:

Een vakantie zette Marc Hendrickx op het spoor van een universum dat groter is dan hij kon vermoeden: die van de Belgische parenclubs, privéseksfeestjes en Eyes Wide Shut-events. “Ik was verbaasd over de openheid ervan en erdoor gefascineerd. Na me er grondig in te verdiepen, luidt mijn conclusie: Belgen houden van libertijnse seksbeleving.”

Hendrickx deed die vakantie per toeval Cap d’Agde aan de Franse méditerranée aan, waar hij op een terrasje opvallend veel Vlaams en Waals hoorde. Bleek dat er op de naturistencamping ongelooflijk veel Belgen zaten die zich met veel enthousiasme in het vrije seksleven gooiden. “De sfeer in Cap d’Agde is ongelooflijk. Het is net een erotisch Disneyland voor volwassenen. Vrijwel alles is er mogelijk, en je ontmoet er mensen van alle sociale klassen, die een grote en vaak originele seksuele appetijt delen. Ik legde er contacten en merkte al snel dat de wereld van parenclubs, BDSM (bondage, discipline, sado-masochisme) enzovoort helemaal anders is dan de stereotypes waarmee de media je vaak confronteren. Daarin wordt veelal wat lacherig over het onderwerp gedaan of wordt het op een voyeuristische manier geëxploiteerd, maar zelden of nooit serieus genomen. Terwijl het een beweging van vrijdenkers is.”

De filosofie van libertijnen is dat ze zich ontdoen van alle dogma’s. Beschouwt u de bezoekers van parenclubs echt als vrijdenkers? Gaat het niet gewoon om vertier en plezier? “De voorbije zes à zeven jaar is er maatschappelijk een sterke ruk naar rechts merkbaar. De verpreutsing heeft zich ingezet; mensen mogen steeds minder. Ze ervaren minder vrijheid en meer veroordeling. Zo denkt men in België nog altijd iemand te kunnen chanteren met foto’s van een besloten privéfeestje denk maar aan Poelkapelle, in de volksmond omgedoopt tot Poepkapelle. Maar die mensen doen toch niets verkeerd? Verlangens onderdrukken lijkt mij véél erger. Zo sprak ik in het BDSM-milieu met Stefanie, die haar verlangen om gedomineerd te worden jarenlang heeft onderdrukt. Toen ze het eindelijk durfde bekennen aan haar echtgenoot, kwam er een echtscheiding van en werd dat tegen haar gebruikt. Want zo iemand ‘verdorven’ kan toch geen goede moeder zijn? Seksueel vrij zijn, zeker als je wat meer of iets afwijkend wenst, wordt sociaal steeds minder aanvaard. Mensen met een vrij seksleven zetten daarom hun hakken in het zand en zeggen: ‘”Je neemt ons de verworven vrijheden niet af’. Ik heb 84 interviews gedaan en vijf jaar in dat wereldje rondgelopen, en die weigering om seksuele vrijheid op te geven, is een constante: ‘Waarom wil men mij dingen afnemen? Het is toch mijn zaak of ik het doe met 1 of met 17 mensen? Dat is een libertijnse houding.”

Alles kan en mag, maar er zijn ook regels bij de libertijnen? “Regel nummer één is: neen is neen. Als een vrouw een man niet wil ‘ontvangen’, moet die dat respecteren zonder vragen of aandringen. Regel twee gaat over veiligheid. Veilige seks is met condoom en je komt niet klaar in de mond, noch in het gelaat. Héél anders dan in aardig wat pornofilmpjes op het net. Regel drie gaat over hygiëne. Douchen voor en na seks is een minimumvereiste.”

Waarom zegt u dat het libertinisme meer voorkomt in België dan in andere landen? Heeft u daar cijfers over? “De populariteit van pornowebsites als Pornhub kan al een eerste aanduiding zijn. In hun jaaroverzicht staat België op de 19 e plaats. Maar gemeten in verhouding tot het aantal inwoners staan we in de top vijf van het grootste aantal bezoekers. In Cap d’Agde zijn wij Belgen dan weer het meest vertegenwoordigd naast de Fransen zelf, vóór de Duitsers en de Nederlanders. En dan even rekenen voor het circuit van de clubs en feestjes: er zijn op dit moment een 35-tal clubs, tientallen privéseksfeestjes en dito Eyes Wide Shut-parties in België… Om dat alles te doen draaien, moet er een kern van 25.000 actieve mensen zijn. Tel daarbij een veelvoud van dat aantal wat wil proeven van het vrije seksleven… Toen mijn boek debuteerde op de Mechelse eroticabeurs werd ik ontzettend vaak aangesproken door koppeltjes – ook jonge twintigers – die het weleens wilden uitproberen, maar niet wisten waar te beginnen. Voor hen is mijn boek een ideaal info- en beginpunt.”

Laten we maar meteen in de clichès duiken: als koppel naar de parenclub gaan, is het begin van het einde. “Dat is zeker niet het geval. ‘Zonder de parenclub waren we tien jaar geleden al gescheiden’, stelt een getuige onomwonden. Seksuologen zeggen steevast dat je tijd en aandacht in je relatie moet investeren. Wel, dat doen swingers zéker. Is de parenclub een garantie voor een gelukkig huwelijk? Dat nu ook weer niet. Maar weten wat je wil, welke verlangens je hebt en ze kunnen beleven, zet je al flink op weg naar geluk. Het ergste wat je kan doen als mens is jezelf verloochenen; daar ga je aan onderdoor. We hebben intussen aanvaard dat homoseksualiteit bestaat en dat het fout is om die geaardheid te willen veranderen of onderdrukken. Voor vrije seks, bondage of fetisjisme enz. heerst er minder tolerantie. Waarom?”

Een volgend cliché: dat van de kat en de melk. “Je kan altijd verliefd worden op iemand anders. Hoeveel affaires beginnen er niet op de werkvloer? Daarvoor hoef je niet naar een parenclub of seksfeestje te trekken.”

Andere mythe: de vrouw gaat mee tegen haar zin, om de man te plezieren. “Het hebben van seks zonder emotionele connectie mag dan sociaal meer aanvaard worden van mannen, dat betekent niet dat het bij vrouwen niet bestaat. Sommige vrouwen genieten van de macht die ze over mannen en hun penissen hebben. Anderen willen hun ‘slutty side’ ontdekken. Ik heb veel sterke vrouwen ontmoet, die wisten wat ze wilden en hoe ver ze wilden gaan. Straffe klassedames met een grote seksdrive. Een dame op een gangbang (één vrouw of man wordt door een opeenvolging aan sekspartners ‘genomen’) zei me: ‘Ik ben een koningin vanavond, iedereen ligt aan mijn voeten.’ Vrouwen hebben het voor het zeggen op die feestjes. Zij staan centraal, bepalen wat er gebeurt, en vaak ook wat hun man wel en niet mag. Wat je wel moet beseffen als je die wereld instapt, is dat de liefde bedrijven en seks hebben twee totaal andere belevingen zijn. Dat is essentieel. Als je dat niet kan, is het niets voor jou. Op een privéfeestje zag ik eens een man binnenkomen voor zijn ‘eerste keer’, die meteen rechtsomkeer maakte. Waarom? Zijn fantasie was één ding, de realiteit iets anders. Nog zoiets: jaloezie. Je moet niet aan partnerruil doen als het daarna aan je gaat vreten dat je man of vrouw het gedaan heeft met iemand anders, en dat hij/zij daarvan heeft genoten.”

Na uw 84 gesprekken: wat zoeken mannen het meest buitenshuis? “Met stip op één: orale seks. Het is nog steeds wat velen willen, en wat enorm veel vrouwen niet (graag) doen. Daarna zou ik zeggen: afwisseling. Zelfs wie alle dagen kaviaar eet verlangt al eens iets anders.”

Ik was nogal gecharmeerd door de Eyes Wide Shut-party’s, de ultieme fantasiewereld. “Wel meer vrouwen zijn daar weg van. Op seksueel vlak zijn Eyes Wide Shut-party’s relatief braaf. Partnerruil staat niet voorop. Het gaat meer om het creëren van een sensuele sfeer, een avond uit in een wereld vol luxe. Galajurken, maskers, een kasteel, champagne, kaarslicht… Naargelang het thema mét extra’s, of het dessert wordt op een naakte dame geserveerd. Zo’n feest kost al snel een paar honderd euro, voor een avond in het buitenland loopt die prijs nog op. Maar je krijgt wel kwaliteit.”

Als ik uw boek lees, ontmoet ik vriendelijke en hoffelijke heren, en is zo’n club niet de veemarkt die ik me voorstelde. “Wel, er zijn natuurlijk enkele ranzige clubs én macho’s die alleen maar willen scoren, net zoals er veel foute privéfeestjes zijn, maar gelukkig ook heel veel andere. In een goede club word je op je gemak gesteld, dringt men je niets op, en kan je ook fijne conversaties hebben aan de bar. In een ‘gewone’ hobbyclub gaat het ook niet alleen maar over die hobby. Maar goed, het draait uiteindelijk toch om seks en genot. Van een dame die een verkrachtingsfantasie koestert tot een man die droomt van een trio en ver voorbij die nog ‘brave’ wensdromen. Libertijns leven gaat over schaamteloos kunnen genieten, over seksuele ontplooiing zonder je zorgen te moeten maken over wat anderen ervan denken. En vaak op niveau. Zo is er de Gentse topzaak Shivaz, die wel het huis van een excentrieke grootvader lijkt. Een boudoir uit vervlogen tijden als het ware. Net zo lief zijn er hippe tenten waar de techno-dreunen nooit ver weg zijn. Bekijk mijn boek als een smörgasbord van belevenissen, een soort van wegwijzer voor wie weleens een kijkje wil nemen, maar niet goed weet waar te beginnen.”